Dywany pakistańskie należą do grupy dywanów turkmeńskich do których zaliczamy dywany z następujących państw: Afganistan, Pakistan, Turkiestan, Turkmenistan, Uzbekistan. Wytwarza się tutaj dywany o nazwach Afgan, Beludż, Herat, Mauri, Tekke, Turmen, Buchara czy Jomud.

Dywany "Turkmen" (często używana w handlu nazwa) są gęsto, precyzyjne tkane (standardowo około 200 000 pęczków w jednym metrze kwadratowym), mają najczęściej niskie runo (mniej niż 10mm) i bardzo dobrą gatunkowo wełnę. Osnowa w zależności od pochodzenia i typu dywanu jest wykonana z wełny, bawełny oraz jedwabiu.

Na rozległym obszar, wymienionych wyżej państw, wytwarza się dywany różniące się bardzo wzornictwem. Wyróżnić trzeba postarzane dywany typu Ziegler, klasyczne dywany Jomud (Yomuth) z rozbudowaną bordiurą, monochromatyczne, często dwubarwne kobierce Beludż z motywem Gul, wyroby z Turkiestanu, Salorów, Saryków oraz prawie zawsze czerwone wyroby Tekke. Zazwyczaj układ kompozycji dywanów turkmeńskich jest bardzo przejrzysty i prosty. Barwniki tych dywanów są uzyskiwane z surowców naturalnych. Dywany z Pakistanu mają długą żywotność i nadają się do pomieszczeń od bardzo dużym natężeniu ruchu.

Sztuka tkania w tych rejonach przeżyło rozkwit na przełomie XVIII i XIX wieku. Ludność która zajmuje się sztuką tkania dywanów to: Tekke, Jomudzi, Solarowie, Czodorzy, Ersarowie, Beszirowie, Kizyl Ayakowie, czy Beludżowie.

Na osobną wzmiankę zasługują dywany typu Tekke, w charakterystycznych czerwonych, ceglastych barwach, z zdobieniami typu Gul ułożonymi w rzędach. Do innych wyrobów Tekke oprócz dywanów należą także torby, czuwały i poduszki.

Współcześnie rozpoznawane są dywany Ziegler, które są ręcznie wytwarzanymi dywanami z Pakistanu. Ich produkcja została zapoczątkowana przez brytyjską firmę Ziegler & Co w drugiej połowie XIX wieku. Dywany te tkane są za pomocą tradycyjnych metod dawnego rzemiosła z z wykorzystaniem specjalnie przędzonej wełny. Wełna jest farbowana tradycyjnymi roślinnymi metodami. Runo tych dywanów jest niskie, bardzo wytrzymałe z motywami palmet. Dywan, w końcowej fazie produkcji, poddawany jest specjalnemu praniu z użyciem kamieni (stonewash), dzięki czemu runo ma połysk i jest stylizowane na antyczne - postarzane (także przez proces blaknięcia na słońcu). Podobnie w Pakistanie wytwarza się także dywany typu Kazak inspirowane dywanami kaukaskimi, które sprzedaje się pod nazwą "Kazak Fine".

W Pakistanie wytwarza się także dywany typu Buchara - są one produkowane w licznych warsztatach Kaszmiru, rejonu pomiędzy Pakistanem a Indiami. Dywan Buchara ma dużą gęstość tkania i specjalnie nabłyszczaną wełnę bardzo dobrej jakości.

Obecnie, głównie w Pakistanie, wytwarza się repliki dawnych, tradycyjnych dywanów orientalnych z prowincji Arak w Persji. Stosowane jest dawne wzornictwo, stare, tradycyjne motywy i style dywanów. Typowymi przykładami takich reprodukcji są dywany Ziegler i Kazak, które wzorowane są na starych dywanach perskich, takich jak Mahal, Serapi, oraz Ardabil i Szyrwan i innych.

Dywany pakistańskie wytwarzane są z wysokogatunkowej wełny importowanej australijskiej, osnowa wykonana jest z bawełny. Produkcja dywanów w Pakistanie wznowiła się po odłączeniu kraju od Indii, kiedy większość tkaczy wyznania muzułmańskiego osiedliła się po stronie pakistańskiej. W miastach takich jak Lahaur, Karaczi, Rawalpindi dywany produkowane są masowo, a dzielą się na dwa typy - Mori - z wzorami bucharskimi i turkmeńskimi oraz Pers.