Dywany kaukaskie pochodzą z terenu rozciągającego się od morza Kaspijskiego do morza Czarnego, terenu dzielącego Europę od Azji Mniejszej (Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, Dagestan, Rosja). W dużej części to obszar górzysty, zaludniany przez ludy koczownicze. Żyje tutaj wiele różnych plemion posługujących się odmiennymi językami, między innymi: Persi, Turkmeni, Turcy i Ormianie. Najstarsze dywany kaukaskie były wytwarzane z ręcznie przędzonej wełny, stosowanej w całej konstrukcji dywanu - we włosiu, wątku i osnowie, pochodzą głównie z XVI-XVIII w. (nie licząc znalezisk z doliny Pazyryk z III wieku p.n.e). Uznane  rozpoznawalne egzemplarze „ze smokiem” pochodzą z XIX wieku. Powszechne także były kwiatowe i geometryczne kompozycje (zwykle z haczykowatymi medalionami). Dywany te mają intensywne, nasycone, kontrastowe kolory (czerwony, niebieski, żółty, zielony i ecru) i niskie, gęsto tkane włosie. Dodatkowym atutem tych dywanów jest także stosowanie naturalnych barwników podczas farbowania przędzy. Często używane był motywy zoomorficzne. Zwykle dywan kaukaski posiada minimalną bordiurę i centrum wypełnione geometrycznymi medalionami i uproszczonymi motywami swastyk. Dywany typu Kazak mają często małe rozmiary.

Dywany Kazak produkowane są przede wszystkim rejonach Szyrwanu, Karabachu, Kuby, Kaukazu Zachodniego, Gandżi, Tałyszu, Baku oraz Dagestanu, przez muzułmańskie grupy Nomadów - Turkmenów, Gruzinów, Kurdów i Ormian oraz Azerów.

Obecnie dywany z wzorem typu Kazak wytwarza się także w Pakistanie. Dywany kaukaskie mają bardzo gęsty splot, wełnę krótko strzyżoną bardzo dobrej jakości, tradycyjne wzornictwo z naleciałościami różnych kultur, często posiadają wełnę specjalnie praną z użyciem kamieni.

W handlu na przełomie XIX i XX wieku dywany z tego rejonu zaczęto nazywać jako "Kazaki" jednak dywany te mają swoje nazwy - między innymi: Derbent, Mikradż, Gendże, Erywań, Szyrwan.