W Indiach produkowanych jest najwięcej dywanów na świecie, a początki sztuki wiązania dywanów datuje się, jak podają różne źródła, XVI wieku – w 1553 roku Humajun z dynastii Wielkich Mogołów sprowadził mistrzów kobiernictwa do Indii. Tradycja tkania danów została przejęta przez jego syna Akbara, a także syna i następcy Akbara – Dżahangira, który rozkazał przełożyć wszystkie rośliny na obrazy, skąd zaczerpnięto motywy dla zdobień dywanów. Za czasów dynastii Wielkich Mongołów utworzono ośrodki produkcji dywanów Agrze oraz Lahaur.

Obecnie ośrodki produkcji dywanów indyjskich zlokalizowane są w regionie Pendżab oraz Uttar Pradesz. W Indiach, Nepalu  Tybecie wytwarza się różnorodne dywany - w tym między innymi:

- Jedwabne dywany Kaszmir (z tradycyjnymi perskimi zdobieniami),

- proste, często jednobarwne dywany typu Gabbeh, stylizowane na etniczne perskie dywany z wzorami ubogimi wzorami i jednolitym centrum,

- nepalskie i tybetańskie grube dywany wykonane z wełny z owiec wysokogórskich, z charakterystycznym pustym polem w centrum, zdobioną bordiurą główną,

- dywany wykonane ze skóry bydlęcej metodą patchworkową,

- tanie, kolorowe dywany ręcznie taftowane - wykonane metodą igłowania ręcznego pistoletem,

- bawełniane i wełniane płasko tkane kilimy,

- orientalne, klasyczne dywany stylizowane na perskie kobierce - typu Mir, Bidjar, Tabriz i inne,

- nowoczesne dywany shaggy,

- sizalowe i jutowe dywany sznurkowe.

Najlepsze dywany wytwarza się jedwabistej wełny z Kaszmiru. Produkty tkane w Indiach są bardzo zróżnicowane jakościowo  i dzięki swojej odmienności wyroby te stały się najczęściej importowanymi na zachód dywanami. Importerzy w Europie, a co za ty idzie także konsumenci mają szeroki wybór klasycznych oraz nowoczesnych wyrobów. Wyroby indyjskie wzorowane są często na oryginalnych produktach z Iranu czy Chin, ażeby odróżnić je od nich używa się w nazwach przedrostków np. Indo-Gabbeh, Indyjski dywan Mir. Pozostałe dywany sprzedawane są pod nazwami miejsc z których pochodzą - Jaipur, Kaszmir, Mirsapur etc.